Kapag nag-blog ba ako lahat ng sabihin ko will be taken against me?
Pakikialaman mo ba ang nararamdaman ko kahit naka-blog ako?
Akala ko kasi ang BLOG para sa mga gustong ibuhos ang mga naiisip at nararamdaman nila. Mga opinyon (may kwenta man o wala), emosyon (galit, tuwa, takot etc. etc.).
It's like a getaway from the daily craziness of life. Like a place where you can just be yourself without being judged or anything di ba? Like a friend na pwede mong sabihin kahit anu gusto mong sabihin, na habang nagvevent ka eh nakikinig lang sau hanggang sa maubos na lahat ng reklamo mo at mag calm down ka na.
Di mo naman ako kilala para husgahan mo kung anu man ang laman ng blog ko at kung anu man ang laman nito point of view ko lang po ito hindi ko sinasabi na IKAW ang tinutukoy ko.
Kasalanan ko kung guilty ka? Hindi di ba? Wag ka nang mag-angat ng kilay dyan, wag kang magdabog di ka na bata. Kasi ikaw naman ang nakakaramdam nyan eh at di ko hawak ang pakiramdam mo at wala ako planong hawakan ang anu mang emosyon na meron ka. Whatever it is you're feeling that yours and yours alone! Ayoko maki-share dahil may sarili akong emosyon na hindi mo rin kakayanin I'm sure!
Ikaw nga kahit puro reklamo laman ng blog mo wala ka naman naririnig saken. Kasi di kita kilala so I don't judge you because you're not a book! hahahahaha!
Di ko rin kasalanan kung isa ka sa mga taong reklamador. Parang wala ka nang nakikitang maganda sa paligid mo. Sana maisip mo minsan try mo lang maging positive ka naman lam mo yun? Mahiya ka naman, di lang ikaw ang may problema sa mundo lahat tayo may kanya kanyang krus na pinapasan kaya pwede ba wag kang umarte dyan? Pasalamat ka wala ka sa Japan. O di ba? Yun na lang eh. Habang ang buong mundo nakikisimpatya sa nangyayari ikaw nagrereklamo ka lang dyan! For goodness' sake do something worthwhile with your time! Do something positive! Nagrereklamo ka nanaman dahil madumi ang hangin eh di try mo wag huminga para sa ikabubuti mo.
Matuto kang magpasalamat, sa lahat ng bagay, maliit man ito o malaki. Try mo ung kahit anu man ang ibigay sau eh mag-thank you ka na walang "pero". Try mo lang please ng malaman mo kung anu feeling. Thank you lang period! walang "thank you.."pero" "sana" kemelars kemelars!
Sabi nga "In everything give thanks" period. walang sinabi na in everything give thanks and then blah blah blah....
Lesson No. 1....Give thanks.
Pakikialaman mo ba ang nararamdaman ko kahit naka-blog ako?
Akala ko kasi ang BLOG para sa mga gustong ibuhos ang mga naiisip at nararamdaman nila. Mga opinyon (may kwenta man o wala), emosyon (galit, tuwa, takot etc. etc.).
It's like a getaway from the daily craziness of life. Like a place where you can just be yourself without being judged or anything di ba? Like a friend na pwede mong sabihin kahit anu gusto mong sabihin, na habang nagvevent ka eh nakikinig lang sau hanggang sa maubos na lahat ng reklamo mo at mag calm down ka na.
Di mo naman ako kilala para husgahan mo kung anu man ang laman ng blog ko at kung anu man ang laman nito point of view ko lang po ito hindi ko sinasabi na IKAW ang tinutukoy ko.
Kasalanan ko kung guilty ka? Hindi di ba? Wag ka nang mag-angat ng kilay dyan, wag kang magdabog di ka na bata. Kasi ikaw naman ang nakakaramdam nyan eh at di ko hawak ang pakiramdam mo at wala ako planong hawakan ang anu mang emosyon na meron ka. Whatever it is you're feeling that yours and yours alone! Ayoko maki-share dahil may sarili akong emosyon na hindi mo rin kakayanin I'm sure!
Ikaw nga kahit puro reklamo laman ng blog mo wala ka naman naririnig saken. Kasi di kita kilala so I don't judge you because you're not a book! hahahahaha!
Di ko rin kasalanan kung isa ka sa mga taong reklamador. Parang wala ka nang nakikitang maganda sa paligid mo. Sana maisip mo minsan try mo lang maging positive ka naman lam mo yun? Mahiya ka naman, di lang ikaw ang may problema sa mundo lahat tayo may kanya kanyang krus na pinapasan kaya pwede ba wag kang umarte dyan? Pasalamat ka wala ka sa Japan. O di ba? Yun na lang eh. Habang ang buong mundo nakikisimpatya sa nangyayari ikaw nagrereklamo ka lang dyan! For goodness' sake do something worthwhile with your time! Do something positive! Nagrereklamo ka nanaman dahil madumi ang hangin eh di try mo wag huminga para sa ikabubuti mo.
Matuto kang magpasalamat, sa lahat ng bagay, maliit man ito o malaki. Try mo ung kahit anu man ang ibigay sau eh mag-thank you ka na walang "pero". Try mo lang please ng malaman mo kung anu feeling. Thank you lang period! walang "thank you.."pero" "sana" kemelars kemelars!
Sabi nga "In everything give thanks" period. walang sinabi na in everything give thanks and then blah blah blah....
Lesson No. 1....Give thanks.
No comments:
Post a Comment